تاریخچه فیلم برداری در ایران و جهان
تاریخچه فیلمبرداری به نخستین زمانی که توانسته امکان ذخیره تصاویر متحرک را فراهم کند، باز می‌گردد. بسیاری از پژوهشگران و تاریخ‌نگاران معتقدند که اولین فیلمبرداری‌ها در دهه ۱۸۹۰ میلادی پیش تر از سینما آغاز شده است. در سال ۱۸۸۹ میلادی، ژاکوئهز آژوست ماریه نیک و دنی برادرانی بلچ بیلییراند اختراع کردند و از یک دستگاه ساده برای تولید تصاویر متحرک استفاده کردند. این دستگاه تشکیل شده بود از یک دوربین جاز همراه با چند عدد تصویر راه راه چند مرحله‌ای. با چرخاندن دسته دوربین، چندین عکس به ترتیب ضبط می‌شدند و سپس با پخش سریع تصاویر به صورت متوالی ایجاد تصویر متحرک می‌شد.
اختراع دوربین های اتوماتیک
در سال‌های بعد، توسعه دستگاه‌های فیلمبرداری و پخش متصاویر متحرک به شدت در حال پیشرفت بود. در سال ۱۸۹۵، اختراع دستگاه‌هایی مانند پراجکتورها و دوربین‌های اتوماتیک توسط کارآفرینان چون برادران کینما توسعه یافت. این دوربین‌های اتوماتیک، قابلیت ضبط تصاویر به صورت مستقیم را فراهم می‌کردند و دسته‌داری در ویدئوبرداری را ممکن ساختند.
از آن پس، با پیشرفت فناوری، فیلمبرداری و سینما به طور چشمگیری توسعه یافت. در سال ۱۹۲۷، صدای داده پخش شد، که منجر به تولید فیلم‌های صوتی شدند. در سال ۱۹۲۹، تکنیک رنگ‌آمیزی فیلم‌ها نیز معرفی شد. و در دهه ۱۹۵۰، اختراع فیلمبرداری با سرعت بالا امکان ضبط حادثه‌های سریع را فراهم کرد.
قدیمی ترین دوربین های فیلم برداری
دوربین های فیلم برداری قدیمی از تکنولوژی ها و سیستم های عقب مانده استفاده می کردند. برخی از قدیمی ترین دوربین های فیلم برداری عبارتند از:
1. دوربین هاوالد (Hawkeye Camera): این دوربین در سال ۱۹۰۹ توسط جابز ایچ هاوالد اختراع شد و یکی از اولین دوربین های فیلم برداری ماسه است.
2. دوربین پریکس (Prestwich Camera): این دوربین در سال ۱۹۱۱ توسط جوزف جان پریکس اختراع شد و از محبوبیت بیشتری برخوردار بود.
3. دوربین کینیتاکوپ (Kinemacolor Camera): این دوربین آلمانی در سال ۱۹۰۸ توسط تئودور ویلهلم هوفمن اختراع شده است و اولین دوربین رنگی در دنیا بود.
4. دوربین کینوسکوپ (Cinématographe): این دوربین در سال ۱۸۹۵ توسط برادران لومیرو اختراع شد و اولین دوربین قابل حمل برای فیلم برداری بود.
این تنها چند نمونه از قدیمی ترین دوربین های فیلم برداری هستند. با پیشرفت تکنولوژی، دوربین های فیلم برداری نیز تغییر کرده و به شکل های مدرن تر و پیشرفته تری تبدیل شده اند.
تاریخچه فیلم برداری در ایران
تاریخچه فیلمبرداری در ایران به دوران قبل از آغاز صنعت سینمای ایران تاکنون بازمی‌گردد. اولین فیلمی که در ایران تولید شد، فیلم «رضا شه» به کارگردانی میرزا علی‌اکبر ساعتچیان است که در سال ۱۸۹۷ با دستگاه لکس بازبینی به روش پلاروید تهیه شد. اما بعد از آن، در دوران پادشاهی قاجار و حکومت رضاشاه پهلوی، تعددی فیلم‌برداران به ایران آمدند و فیلمبرداری را به عنوان یک مهنه معرفی کردند.
در دهه ۱۹۲۰ و با سقوط حکومت قاجار و برقراری حکومت مشروطه، هنر سینما به طور جدی در ایران رونق گرفت. از این دهه به بعد، فیلمبرداری در ایران تحت تأثیر فیلم‌های خارجی، به ویژه فیلم‌های هالیوودی، قرار گرفت. در دوران مشروطه و پس از آن، تمرکز بر فیلم‌های مذهبی، تاریخی و مشکلات اجتماعی بود.
با آغاز حکومت رضاشاه پهلوی در سال ۱۹۲۵ و ایجاد شرکت “ايران فیلم”، نخستین شرکت صنعتی تولید فیلم، صنعت سینما در ایران توسعه یافت. در این دوران، به دلیل توجه مسئولین دولتی به این هنر و نیز اجرای قوانین محدود کننده تولید فیلم خارجی، صنعت سینما در ایران در حال توسعه بود و فیلم‌هایی با موضوعات متنوع تولید می‌شد.
دوره‌ی پهلوی دوم (۱۹۵۳-۱۹۷۹) نیز، به دلیل سیاست‌های فرهنگی حاکم بر آن دوره، تولید فیلم در ایران بیش از گذشته توسعه یافت. تاسیس صنایع فیلم سپهر، تاثیری قابل توجه در صنعت سینمای ایران داشت و با رونق فیلم‌سازی، تولید فیلم‌های مذهبی، تاریخی و پربودجه در این دوره افزایش یافت.
بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹، صنعت سینما و فیلمبرداری در ایران تحت تأثیر تغییرات سیاسی و فرهنگی قرار گرفت. تولید فیلم‌های با محتوای اسلامی، اجتماعی و سیاسی در این دوره زیاد شد. در این دوره، تعدادی فیلم سینمایی معروف نیز تولید شدند که به دلیل محتوا و کیفیتشان شناخته می‌شوند.
تا به امروز، تاریخچه فیلمبرداری در ایران به‌طور مرتبط با تاریخچه صنعت سینمای ایران و تأثیرات سیاسی و اجتماعی بر آن است. همچنین، با رشد و توسعه فناوری‌های جدید، ابزارها و تکنیک‌های فیلمبرداری نیز در ایران به‌روزرسانی شده‌اند و فیلم‌های با کیفیت بالا تولید می‌شوند.
تاریخچه سینمای ایران
سینمای ایران تاریخ طولانی و پرباری دارد که به دهه‌ها و دوره‌های مختلف تقسیم می‌شود. از اوایل قرن بیستم تاکنون، صنعت سینما در ایران توسعه یافته است و با تولید فیلم‌های متنوع و کیفیت بالا، به نامی جهانی دست یافته است.
با ظهور صحنه‌های سینمایی در اتاق تعقیب قاجاریه در تهران در سال ۱۳۰۶، آغاز به کار سینمای ایران را می‌توانیم بنامیم. اما فعالیت‌های فیلم‌سازی در سال ۱۳۱۳ توسط عباس شیرازی، معروف به آقا بزرگ، به عنوان نخستین فیلم‌ساز در ایران، به عنوان آغاز رسمی سینمای ایران در نظر گرفته می‌شود. در سال‌های بعدی، تعداد کارگردانان و فیلم‌های ساخته شده در ایران افزایش یافت و این دره‌از سینمای ایران راهی برای شکل‌گیری صنعت سینمایی در ایران شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، سینمای ایران تحت تأثیر قوانین و مقررات جدید قرار گرفت. با این حال، هنوز هم فیلم‌های مهم و قابل توجهی در این دوره ساخته شدند که در سطح بین‌المللی شناخته شدند. این دهه شاهد نام‌گذاری سه فیلم ایرانی به عنوان بهترین فیلم بین‌المللی در جشنواره فیلم کن در سال‌های ۱۳۵۸ و ۱۳۶۰ و ۱۳۶۲ بود.
در دهه ۱۳۷۰، صنعت سینمایی ایران رونق زیادی پیدا کرد و تعداد فیلم‌های تولیدی افزایش یافت. در این دوره، فیلم‌های به شدت سیاسی شکل‌گرفت و بسیاری از آن‌ها با محدودیت‌های سانسور مواجه شدند. با این حال، فیلم‌های مهمی همچون “همسایه‌ها” و “خزانه‌دار” توسط کارگردانانی مانند عباس کیارستمی ساخته شدند و در جشنواره‌های بین‌المللی نیز موفقیت چشمگیری داشتند.
تاریخچه سینما در ایران از رونقی بزرگ برخوردار است و صنعت سینمایی ایران توسط تعداد زیادی از کارگردانان استعدادمند و با استعداد تأمین می‌شود. با وجود مشکلات و محدودیت‌ها، سینمای ایران همچنان در تولید فیلم‌های مهم و برجسته کم نظیری شهرت جهانی دارد.
شرکت رسا کرین ارائه دهنده کرین های فیلم برداری
منبع : کرین رسا
تولید محتوا : vipcontent.ir
